รักนี้มันช่างเจ็บปวด

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีครับผมจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์ ชีวิตเรื่องความรักของผมที่มาจากเรื่องจริง จะตั้งชื่อตัวละคร ผู้ชายตาร์ ผู้หญิงเตย ฝากติชมด้วยนะครับเป็นนิยายอันแรกที่หัดเขียนขึ้นมาจากชีวิตจริง ขอบคุณครับ

ตอนที่ตาร์เรียนจบชั้นม.ต้นก็กำลังจะหาที่เรียนใหม่ เพราะโรงเรียนเดิมมีถึงแค่ม.3จึงต้องหาที่เรียนใหม่ ก็ได้ไปเจอโรงเรียนหนึ่งที่ถูกใจไม่ห่างจากบ้านมาก ต้องบอกก่อนนะครับผมชอบเล่นดนตรีที่สมัครโรงเรียนนี้เพราะเด่นทางด้านดนตรีผมเล่นกีตาร์ พอถึงวันก่อนจะเปิดเทอม1วันผมก็ได้ไปปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ต้องบอกว่าตอนนั้นเขินอายมากครับ ลืมบอกไปผมไปกับเพื่อนอีก2คนชื่อ เจกับหมูครับ ปฐมนิเทศเสร็จก็พบครูประจำชั้นกับเพื่อนร่วมห้องที่ไม่คุ้นเคย ฟังคำชี้แจงก่อนเปิดเรียนพรุ่งนี้ก็กลับบ้าน

พอวันต่อมาก็เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ผมกบเพื่อนอีก2คนก็ไปโรงเรียนพร้อมกันด้วยมอเตอร์ไซค์ โรงเรียนก็ไม่ห่างจากบ้านมากประมาณ3-4กิโลเมตรพอไปถึง โรงเรียนก็เข้าแถวขึ้นห้องเรียนปกติเข้าแถวเสร็จก็ขึ้นชั้นเรียน วันแรกยังไม่มีการเรียนการสอน จะแจกสมุดหนังสือแนะนำตัวกับเพื่อนร่วมห้องเสร็จแล้วก็พักเที่ยงลงไปรับประทานข้าว ตอนนั้นไม่มีเพื่อนครับมีแค่3คนที่มาด้วนกัน ยังไม่ได้สนิทกับใครกินข้าวเสร็จก็พักผ่อนครับ

จนผมมาเจอรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งอยู่ม.5ผมอยู่ม.4ก็เลยถามเพื่อนว่าเขาชื่อเตย ยังไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังกล้าๆกลัวๆ เสร็จแล้วก็เข้าห้องเรียนกลับบ้านปกติ ตอนเย็นพี่เตยก็เลยแอดเฟสบุ๊คมาหาผมก็เลยรับแอดไป พอตอนเช้าก็ไป โรงเรียนตามปกติเพื่อนก็เริ่มสนิทกันขึ้นทุกวันๆ

จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมเดินสวนทางกับกลุ่มเพื่อนของพี่เตยเพื่อนก็เลยแซวว่าน้องตาร์เตยชอบน้องแล้วก็ยิ้ม หัวเราะผมก็คิดว่าเขาพูดเล่นครับก็ไม่ได้สนใจ แต่พอทำเข้าทุกวันๆผมก็เลยคิดว่าเขาชอบเราจริงไหม ผมก็เลยตัดสินใจแชทไปหาเขาคุยเล่นตามปกติ แต่แชทหาเขาทุกวันบวกกับแซวผมเกือบทุกวัน ผมรู้สึกว่าผมเริ่มชอบเขาขึ้นมาจริงๆซะแล้ว อยู่มาวันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจขอเขาเป็นแฟน แต่ก็ไม่สำเร็จ เขาไห้เหตุผลมาว่าเขายังไม่อยากมีแฟน ผมก็พยายามจีบ ยังไงเขาก็ไม่ยอมที่จะคบกับผม ก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่เพื่อนเขาก็จะหยุดแซวผมครับ อยู่มาอีก2-3วันเขาขึ้นสถานะกับอีกคนหนึ่งซึ่งตอนนั้นผมน้ำตาไหลเลยครับ สมองคิดอะไรไม่ออก ผมก็เลยแชทไปถามพี่เขาว่าไหนบอกไม่อยากมีแฟน พี่เขาตอบกลับมาว่าขอโทษ ที่โกหกคนนี้เขามาก่อน ซึ่งก็เป็นรุ่นพี่ที่ โรงเรียนผมแต่เขาจบไปแล้ว ผมกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับ ไปโรงเรียนก็ทำเหมือนไม่มีอะไร คุยกันปกติผมนี้ฝืนตัวเองครับ ผมแทบอยากจะลาออกจากโรงเรียนนะตอนนั้น แต่ก็ไม่ใช่เหตุอันควร พี่เขาก็เริ่มไม่แชทมาหาผมครับ ห่างไป2-3วันมาตอบทีหนึ่ง อยู่มาวันหนึ่งพี่เขาก็ลบเพื่อน บล็อคเฟสบุ๊คผม แต่ผมก็คิดได้ว่าแฟนเขาน่าจะหวงหึง ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้ผมเริ่มตัดใจจากเขาได้แล้วแต่ทีนี้เขาก็ไห้ไลน์ผมมาก็เคยได้คุยเล่นกันผ่านไลน์ ผมขึ้นม.6พี่จบออกไปก็ไม่มีอะไร จนอยู่มาวันหนึ่งเขาเลิกกันกับแฟน เขาเลยแอดเฟสผมมาทีแรกผมว่าจะไม่รับแอดเฟสแต่ใจก็ยังรักอยู่ก็เลยรับแอดไป ก็ได้คุยกันจนเขาก็ได้ตกลงเป็นแฟนกับผม ตอนนั้นรู้สึกดีใจมากครับ แต่พี่เขาเรียน มหาลัยแล้วที่ตัวเมืองไม่ได้อยู่บ้าน เลยไม่มีโอกาศได้เจอกัน จนมาเจอโควิดได้เรียนออนไลน์ ผมเลยบอกไห้เขากับมาอยู่บ้าน ก็ได้มาเจอกันมากขึ้น

ก่อนจะจบเรื่องผมไม่คิดว่าจะมีโอกาศได้มาเจอกับเขาอีกครั้งในหัวผมตอนนั้นคิดว่าเรียนมหาลัยเจอคนมากหน้าหลายตา เขาคงไม่มาสนใจเราแต่ก็ได้มาเจอกันจนได้ ตอนนี้คบกันได้3ปีแล้วครับ ถึงจะป็นความรักที่รอคอยมานานตั้ง2ปีแต่ผมก็ยังแอบรักเขาเจ็บปวดทรมานใจก็ไม่จำ เรื่องก็มีแค่นี้ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบครับ ช่วยติเตียน คอมเม้นกะนได้นะครับ ขอบคุณครับ